Most Asian countries today, Vietnamese in particular celebrate for Christmas and New Year's Day. There was so much pleasure in these days where we have big party with friends or family but it lasts only for one day or two.
When I was young, at elementary school, I loved Christmas day as I went to a Protestant school. The chandelier on both sides of the church aisle which was next to our school, then in the evening I went out to watch the ceremony at the church, the choir with nice uniforms sang very well and performances for Jesus born being very exciting. Everyone were excited so the crowd on the streets, although there were not Christians or Protestants of the entire province, but everyone was rushing into the street like they went to church to watch the performance as I did?. Not really, because all the couples just went out and watching the others, even though they were not religious, I just loved watching the performance so I went to the church. Although I did not know what they read, I only kept silent and pray. Every time they stand, I stand also, as they kneel so do I. I would not be allowed to go alone, but I should go with my friend who was living the next house, Mai was my neighbor , we went together in this occasion, I remembered very well I could only see once in my life and was skeptical, because my Mom said kids should avoid attending in the crowded places. But in these days this is true because gathering in a big event which is normally the places susceptible for terrorists.
The Christmas of that year, Mai and me we went to see the church ceremony. After the performances, we stood cliff near the Lord Jesus status outside the church, to see people praying, I
stood nearby but it was so funny, I prayed the Buddha, because I know only Nam Mo A Di Da Phat, though non sense, but
surely Buddha was not angry. Around 9pm we had to go home, because I never went
out
so late. I was so happy,
but that was the only time allowed by my mom. Later, when I was growing up, I did not go to see Christmas
performance any more in the church, but time flied quickly. I grew up and was working these
days with friends. Our customers invite
us for the big party every year, I did not go to church
to see it, then I forgot that memory.
Today, the Christmas day recalls me the day with my neighbor to see it in the
church, in the cold season near healthy New Year, but this place is very cold, covered by snow outside there. Remembering that year my mom allowed me to go out for
Christmas day, it was so nice.
My child then grows up, she surely will also has this thought, but in this country our children better understand the mass at church than us because our foreign language is not so good even our Vietnamese language gradually is forgotten. Here the Christmas day is cold, cold with snow white, bitter cold in mind which provokes nostalgia. The Christmas day in our homeland nowadays is so pretty, hanging lights is everywhere. In Saigon streets, Dong Khoi Street (Tu Do street) is bright with chandeliers. We saw the Christmas scenery through television and see the excitement as that society is changing quickly every days.
My child then grows up, she surely will also has this thought, but in this country our children better understand the mass at church than us because our foreign language is not so good even our Vietnamese language gradually is forgotten. Here the Christmas day is cold, cold with snow white, bitter cold in mind which provokes nostalgia. The Christmas day in our homeland nowadays is so pretty, hanging lights is everywhere. In Saigon streets, Dong Khoi Street (Tu Do street) is bright with chandeliers. We saw the Christmas scenery through television and see the excitement as that society is changing quickly every days.
LE JOUR DE
NOËL DE CETTE ANNEE LÀ
La plupart des pays asiatiques aujourd'hui, le Vietnam en particulier célèbre Noël et le Jour de l'An. Il y avait tant de plaisir pendant ces jours où nous avons célébré la grande fête avec des amis ou en famille, mais elle ne dure qu’un jour ou deux.
Quand j'étais jeune, j'ai aimé le jour de Noël puisque je suis allée à une école primaire protestante. La chaine de lumières de deux côtés de l'allée menant à l’église qui était à côté de notre école, puis dans la soirée je suis sorti pour regarder la cérémonie à l'église, le chœur avec de belles uniformes chantait très bien et les performances de la naissance de Jésus était très excitantes. Tout le monde était excité ainsi la foule dans les rues, même si il n'y avait pas des chrétiens ou des protestants dans toute la province, mais tout le monde se précipitait dans la rue comme ils sont allés à l'église pour regarder les performances comme je l'ai fait?. Pas vraiment, parce que tous les couples ont juste sorti et en regardant les autres, même s'ils n'étaient pas catholiques. J’ avais aimé regarder les performances alors je suis allé à l'église. Bien que je ne savais pas ce qu'ils lisent, je ne gardais que le silence et prier. Chaque fois tout le monde se levait je me tiens debout aussi. Quand ils s'agenouillent moi aussi. Je n’étais pas autorisé à aller seul, mais je devrais y aller avec mon ami qui était ma voisine, Mai est ma voisine, nous sommes sorties ensemble à cette occasion, je me souvenais très bien que je ne pouvais voir une fois dans ma vie et j'étais sceptique, parce que ma maman a dit les enfants devraient éviter de faufiler dans les foules publiques. Mais a ces jours cela est vrai parce le rassemblement dans un grand événement qui est normalement les endroits sensibles à des terroristes.
Le Noël de cette année là, Mai et moi nous sommes allés voir la cérémonie de l'église. Après les représentations, nous approchions une falaise près du statut-Seigneur Jésus-dehors de l'église, afin de voir des gens prier. Je restais à proximité de la foule catholique mais j'ai drôlement prié le Bouddha car je ne sais que Nam Mo A Di Da Phat, bien que c’était aucun sens pour les catholiques. Certainement le Bouddha n'était pas en colère. Autour 21:00 nous avons dû rentrer à la maison, parce que je ne sortais jamais si tard. J'étais tellement heureuse, mais ce fut la seule fois que j’avais la permission de sortir par ma mère. Plus tard, quand je grandissais, je ne suis plus allée voir les performances de Noël dans l'église, mais le temps a passé vite. J'ai grandi et travaillé à ces jours avec des nouveaux amis. Nos clients nous invitent parfois aux grandes fêtes chaque année. Ceci nous fait oublier les habitudes d’aller à l'église pour voir les performances. Ces événements deviennent effacés dans notre mémoire avec le temps. Aujourd'hui, le jour de Noël me rappelle le bon souvenir l’excursion avec ma voisine à l'église pendant la saison froide avant le jour de l'An s’approche. Cependant dans ce pays le climat est très froid, la cour est couverte de neige. Le bon souvenir de cette année dont ma mère m'a permis de sortir pour le jour de Noël était si frais.
Mon enfant grandit aujourd’hui, elle a sûrement aussi cette pensée. Mais dans ce pays nos enfants comprennent mieux la messe à l'église que nous, car nous ne maitrisons pas notre nouvelle langue, de même notre langue vietnamienne est progressivement oubliée. Ici, le jour de Noël est froid, le froid avec de la neige blanche, un froid glacial à l'esprit qui provoque la nostalgie. L’événement de Noël dans notre pays est aujourd'hui si joli et décoratif, la pendaison de lumières est partout. Dans les rues de Saigon surtout la rue Dong Khoi (Tu Do) est lumineuse avec des lustres. Nous n’avons que vu le paysage de Noël à travers la télévision et voir l'excitation que cette société s’évolue rapidement tous les jours.
OP EERSTE KERSTDAG VAN DAT JAAR
De meeste
Aziatische in algemeen
of Vietnamese in het
bijzonder vandaag te
vieren veeleisend voor de kerst seizoen en nieuwjaarsdag. Er
was veel plezier in deze dagen waar we groot feest met vrienden of familie,
maar het duurt slechts een dag of twee
dagen.
Toen ik jong was, op de basisschool, ik hield van Kerstmis dag toen ik naar een protestantse school ging. De kroonluchter aan beide zijden van de kerk gangpad die naast onze school is, dan is 's avonds ging ik naar de ceremonie in de kerk te kijken, het koor met mooie uniformen zong erg goed en de prestaties voor Jezus geboren is erg spannend. Iedereen was enthousiast, zodat de menigte op de straten, al waren er geen christenen of protestanten van de hele provincie, maar iedereen was haasten in de straat zoals ze naar de kerk om de prestaties te kijken als ik?. Niet echt, want al de koppels gingen gewoon uit en kijken naar de anderen, zelfs al waren ze niet religieus, ik hield van het kijken naar de prestaties, dus ging ik naar de kerk. Hoewel ik wist niet wat ze lezen, ik alleen maar zweeg en bidden. Elke keer als ze staan, ik ook sta, omdat ze knielen dat ik ook doe, ik zou niet worden toegestaan om alleen te gaan, maar ik moet gaan met mijn vriend, die woonde het volgende huis, Mai was mijn buurmeisje, we gingen samen in de gelegenheid, ik herinnerde me heel goed maar alleen een keer te zien in mijn leven en was sceptisch, want mijn moeder zei dat kinderen moeten vermijden te wonen in de drukke plaatsen. Maar op het moment dit waar is, omdat het verzamelen in een grote gebeurtenis die normaal gesproken is de plaatsen gevoelig voor terroristen.
De kerst van dat jaar, Mai en ik gingen we naar de kerkelijke plechtigheid te zien. Na de optredens, we klif stonden bij de Heer Jezus status van buiten de kerk, om mensen te bidden zien, ik stond in de buurt maar het was heel grappig, bad ik de Boeddha, want ik weet alleen maar Nam Mo A Di Da Phat echter niet zinvol, maar zeker Boeddha was niet boos. Rond 9 uur ‘s avonds moesten we naar huis gaan, want ik ging nooit te laat. Ik was zo blij, maar dat was de enige keer toegestaan door mijn moeder. Later, toen ik opgroeide, heb ik niet naar de prestaties kerst meer in de kerk zien, maar de tijd vangbal snel. Ik ben opgegroeid en werkte deze dag met vrienden. Onze klanten ons uit te nodigen voor het grote feest elk jaar, ik heb niet naar de kerk om het te zien, dan ben ik vergat dat het geheugen. Vandaag, de kerst dagen herinnert me de dag met mijn buurmeisje om het te zien in de kerk, in het koude seizoen in de buurt van gezond Nieuwjaar, maar deze plek is erg koud, bedekt door sneeuw daarbuiten. Eraan te herinneren dat jaar mijn moeder stond me toe om uit te gaan voor de kerst dagen, het was zo leuk.
Mijn kind dan opgroeit, ze zal zeker ook deze denken, maar in dit land onze kinderen beter begrijpen van de massa in de kerk dan wij omdat onze vreemde taal niet zo goed is onze Vietnamese taal geleidelijk wordt vergeten. Hier is de kerst dag is koud, koud met sneeuw witte, bittere koude in geest die nostalgie oproept. De kerstdagen in ons land is vandaag heel mooi, opknoping verlichting is overal. In Saigon straten, Dong Khoi Straat (Tu Do straat) is helder met kroonluchters. We zagen de kerst-landschap via de televisie en zien de opwinding als dat de samenleving snel elke dag verandert.
Toen ik jong was, op de basisschool, ik hield van Kerstmis dag toen ik naar een protestantse school ging. De kroonluchter aan beide zijden van de kerk gangpad die naast onze school is, dan is 's avonds ging ik naar de ceremonie in de kerk te kijken, het koor met mooie uniformen zong erg goed en de prestaties voor Jezus geboren is erg spannend. Iedereen was enthousiast, zodat de menigte op de straten, al waren er geen christenen of protestanten van de hele provincie, maar iedereen was haasten in de straat zoals ze naar de kerk om de prestaties te kijken als ik?. Niet echt, want al de koppels gingen gewoon uit en kijken naar de anderen, zelfs al waren ze niet religieus, ik hield van het kijken naar de prestaties, dus ging ik naar de kerk. Hoewel ik wist niet wat ze lezen, ik alleen maar zweeg en bidden. Elke keer als ze staan, ik ook sta, omdat ze knielen dat ik ook doe, ik zou niet worden toegestaan om alleen te gaan, maar ik moet gaan met mijn vriend, die woonde het volgende huis, Mai was mijn buurmeisje, we gingen samen in de gelegenheid, ik herinnerde me heel goed maar alleen een keer te zien in mijn leven en was sceptisch, want mijn moeder zei dat kinderen moeten vermijden te wonen in de drukke plaatsen. Maar op het moment dit waar is, omdat het verzamelen in een grote gebeurtenis die normaal gesproken is de plaatsen gevoelig voor terroristen.
De kerst van dat jaar, Mai en ik gingen we naar de kerkelijke plechtigheid te zien. Na de optredens, we klif stonden bij de Heer Jezus status van buiten de kerk, om mensen te bidden zien, ik stond in de buurt maar het was heel grappig, bad ik de Boeddha, want ik weet alleen maar Nam Mo A Di Da Phat echter niet zinvol, maar zeker Boeddha was niet boos. Rond 9 uur ‘s avonds moesten we naar huis gaan, want ik ging nooit te laat. Ik was zo blij, maar dat was de enige keer toegestaan door mijn moeder. Later, toen ik opgroeide, heb ik niet naar de prestaties kerst meer in de kerk zien, maar de tijd vangbal snel. Ik ben opgegroeid en werkte deze dag met vrienden. Onze klanten ons uit te nodigen voor het grote feest elk jaar, ik heb niet naar de kerk om het te zien, dan ben ik vergat dat het geheugen. Vandaag, de kerst dagen herinnert me de dag met mijn buurmeisje om het te zien in de kerk, in het koude seizoen in de buurt van gezond Nieuwjaar, maar deze plek is erg koud, bedekt door sneeuw daarbuiten. Eraan te herinneren dat jaar mijn moeder stond me toe om uit te gaan voor de kerst dagen, het was zo leuk.
Mijn kind dan opgroeit, ze zal zeker ook deze denken, maar in dit land onze kinderen beter begrijpen van de massa in de kerk dan wij omdat onze vreemde taal niet zo goed is onze Vietnamese taal geleidelijk wordt vergeten. Hier is de kerst dag is koud, koud met sneeuw witte, bittere koude in geest die nostalgie oproept. De kerstdagen in ons land is vandaag heel mooi, opknoping verlichting is overal. In Saigon straten, Dong Khoi Straat (Tu Do straat) is helder met kroonluchters. We zagen de kerst-landschap via de televisie en zien de opwinding als dat de samenleving snel elke dag verandert.
Snowynguyen kerstdag 2011
